तरी ती माईस पोरी

ती माई पोरी, लगीन जाला आन हा-या गेली,
घारातसॉ जकलो किलबिलाट हरी घेऑन गेली,
आमश्या डॉळया पुडे नुसता दुखा...दुखा पडला,
गडखीभर आमाला पुडसा कय दिख्यासास रॅला,
जीगाळा लगीन जाला आन हा-या गेली
ती माई पोरी…….

तिओ बावल्यों, तीओ त्यो टिकल्यों, नेल पॉलिश,
तिओ वहयों/पुस्तके, तिए ते कलर,
तिए आवडते कपडे, तिने “मातृ-पितृ दिहा” आमश्या करता बनविलेले कार्डे,
कुनुस आहॅ नाय, बॉले नाय गा साले नाय,
सागळयाआ तॉन्डात जहीं ‘मुगु वयरल्यात....!
गेली तॅ गेली, पन सागळयाना ‘स्टॅच्यू’ करॉन गेली,
ती माई पोरी…….

लान पना पासून नुसती नाजुक पन गुटगूटीत जहीं “ती फूलराणीस...”
तिगाळा पासून अडॅ तीआस राज....हॉता..... आख्खा घर डोख्योर घ्याशी.....
जरा कडॅ गेली गा जकल्यांआ तॉन्डसा पानि पळयासा.....
तीआ बॉलना, रडना, आहाना, खॅळना,
आख्खा घर नुसता आहाता खेळता ... जीवंत ठॉव्याशी....
ती माई पोरी…….

आमश्यों कान्यों, मुकाळॅ-मुकाळॅ हांगील्यालों वार्ता,
अमशी थट्टा-मस्करी, शीडवा-शीडवी,
देवळात जाना, बायार फिरना, खरेदीला जाना,
एक-मेकाए स्वप्न, गिंता (चिंता) एकामॅकांना हांगना,
“वीस-पंचवीस वहरात.... आपली पोरी,
आपल्याला का-का देतॅ याओ हिसाबुस नाय” ......
ई माला ती गेल्योर कळया लागला...
मया देते, धीर देते, आपल्या करता तीस हळवी हॉतॅ ........
ती माई पोरी…….

अरे, ऑजा कडसा.... ता फूलपाखरूस आपला खरा धन हाय,
ई सत्य माला आतॅ पटला, जिगाळा लगिन जाल्योर हा-या गेली
ती माई पोरी…….

पन आतॅ तिनॅ पन एक जाळा विण्या घॅतलॅ,
ता जाळा एक नवीन रंग घॅनार हाय,
आमश्या आनी तीआ जाळयात खूप वेगळा-पन अहनार हाय
नवीन नात्यात गुंतली जानार हाय,
ती माई पोरी…….

तीआ नवीन नाता सुंदर तरी पन वॅगळा अहनार हाय ई माला समजालॅ.....
एकमेकांपासून आतॅ आमे थोडे लांब जानार हात ई पन माला उमजालॅ....
आनी बुघुनुस ‘आयुष्यात पोकळी निर्माण हॉतॅ मींजे का?’ ता आतॅ माला कळालॅ

तरी ती माईस पोरी…….!